ΚΥΠΡΟΣ  ΔΕΝ  ΞΕΧΝΩ...

ΚΥΠΡΟΣ - ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΖΥΓΟ -  ΣΚΛΑΒ' ΑΣΚΛΑΒΩΤΗ

Άνου, καρκιά μου, τζ ' άννοιξε τζ ' αρκίνα νεκαλιώντα,
παραπονήθου σιανά τζ ' αλαφροτραουδώντα. [...]

Μες τούτον το κυνόστομον της γης αγκαλιασμένη,
από κρατεί την θάλασσαν 'πό δώθθε σταλωμένη,
είμαι μες τούτην την γωνιάν που μ' έβαλεν η φύσις,
η πρώτη της Ανατολής τζ ' η ύστερη της Δύσης. [...]

Να 'τουν που να 'μουν δράτζαινα, δράτζαιν' αντρειωμένη,
είθεν να ρίψω μιαν φωνήν, φωνήν δρακοντεμένην,
να πουμπουρίσουν τα βουνά, να συγκλυστούν οι τόποι,
ν' ακούσει τζ ' η Ανατολή, ν' ακούσει τζ ' η Ευρώπη. [...]

Τζ ' όσοι τζˇ ' αν ήρταν πάνω μου ανέμοι τζ ' αν εδώσαν,
ήτουν οι ρίζες μου βαθκιά τζαι δεν μ' εξερριζώσαν.
Ερίψασιν τα φύλλα μου, ερίψαν τους αθθούς μου,
εκαταφατσελλώσαν με τζ ' εκάψαν τους πολούς μου·
εσείσαν με τζ ' εκλίναν με τζ ' εκόψαν τα κλωνιά μου,
μ' αππέσσω στέκεται γερή η ρίζα τζ ' η καρκιά μου. [...]

Είμαι μια σκλάβ' ασκλάβωτη, μια σκλάβα σκλαβωμένη,
είμαι μια σκλάβ' απόσπαστη, μια σκλάβα 'ποσπασμένη,
που δκιάβηκα μαύρην σκλαβκιάν σε τόσα ξένα σˇ έρκα,
που 'λάμναν την καρτούλλαν μου με δίστομα μασαίρκα.

Τζ ' αν πκιω νερόν 'πού το νερόν απού 'μουν ποτισμένη,
τζ ' αν με συβράσ' ο ήλιος μου που μ' έσˇ εν μαθημένην,
έν' να πετάξω πλόκαμον, να ξαναπρασινίσω,
να βκάλω φύλλα τζαι κλωνιά τζ ' άθθούς να ξαναθθίσω,
να βκάλω μάλες στιβαρές, να 'ποταυρίσω κλώνους,
ν' αθθκιώ σαν άθθκιουν τζ ' έλαμπα στους πρωτινούς μου χρόνους.

Ασθενής λύρα, 1882· Ποιήματα, 1911  (Από την ιστοσελίδα του Πολιτιστικού συνδέσμου Η Άσσια).