ΚΥΠΡΟΣ  ΔΕΝ  ΞΕΧΝΩ...

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ 

ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ.

 

• Πρώτος στη σειρά των συνεντεύξεων ο Υποδιευθυντής του Σχολείου,  Κύριος Χατζημιχαήλ, ο οποίος είχε την ευγενή καλοσύνη να έρθει στην τάξη μας, την έβδομη ώρα της Παρασκευής 15-1-2015, στην ώρα των Θρησκευτικών, για να μας μιλήσει για τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

• Οι απαντήσεις του κυρίου Χατζημιχαήλ μας έκαναν να τον παρακολουθούμε με απόλυτη προσοχή, εντυπωσιασμένοι από την ζωντάνεια των διηγήσεων, την ψυχραιμία, την πραότητα  και την ευγένεια της ομιλίας του. Μάθαμε πολλά και σίγουρα συναισθανθήκαμε... Όπως μας είπε αμέσως προτού ξεκινήσουμε τις ερωτήσεις, ο Κύριος Χατζημιχαήλ γεννήθηκε στην Κύπρο και έζησε τα γεγονότα της εισβολής.

 

Σας παραθέτουμε την συνέντευξη:

• Κος Χατζημιχαήλ:  Θα ήθελα να σας συγχαρώ για την πρόθυμη συμμετοχή σας στο πρόγραμμα και τη δημιουργία της ιστοσελίδας. Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση που μου απευθύνατε, να έρθω στην τάξη σας και να σας μιλήσω για την Κύπρο, καθώς  έχω γεννηθεί στην Κύπρο και έζησα τα γεγονότα της εισβολής.

• Γιάννης Δροσσάς: Βέβαια ήδη καλύψατε το πρώτο μέρος της ερώτησής μου, αφού είπατε ότι γεννηθήκατε στην Κύπρο και ζήσατε τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής. Αυτό ήθελα να ρωτήσω, αν έχετε να μας πείτε κάτι από  προσωπική σας εμπειρία.

• Κος Χατζημιχαήλ: Το 1974, όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο, ήμουν 11 χρονών, περίπου στην ηλικία σας, και έχω βιώσει αρκετά τα γεγονότα. Το χωριό μου είναι ο κατεχόμενος Μαραθόβουνος.

• Δημήτριος Θεοδωράκης: Είχατε ενημέρωση για τα γεγονότα; Τι μαθαίνατε εκείνη την εποχή; Περιμένατε ότι θα ακολουθούσε η εισβολή;

• Κος Χατζημιχαήλ: Όπως σας είπα, τότε ήμουν μικρός. Επομένως δεν  ήξερα τι ενημέρωση υπήρχε. Όμως οι μεγάλοι σίγουρα το περίμεναν. Αυτό που θυμάμαι  - από συζητήσεις των μεγάλων που άκουγα- είναι ότι, μετά την εισβολή, οι μεγάλοι έλεγαν πως οι Τούρκοι δεν θα έφταναν μέχρι το χωριό μας. Αυτό θυμάμαι από τις συζητήσεις των μεγάλων. Ήλπιζαν ότι δεν θα έφταναν ως το χωριό μας.

• Κατερίνα Λέτσιου: Ποια θεωρείτε ως βασική αιτία για την εισβολή της Κύπρου; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Τα Χριστούγεννα του 1963 - και ανοίγω παρένθεση, συνδέομαι με τα γεγονότα με δύο τρόπους, έζησα την εισβολή του 1974,  γεννήθηκα το 1964 -  τότε τα Χριστούγεννα του 1963 για να επανέλθω, είχε γίνει μια πρώτη προσπάθεια της Τουρκίας να ελέγξει την Κύπρο. Αιτία επομένως της τουρκικής εισβολής είναι η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Είναι μια σειρά γεγονότων που ξεκινά από παλιά. Από τα  γεγονότα του 1963- 64.

• Αλέξανδρος Νικολάου: Νοιώσατε φόβο τότε; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Ναι! Σε μεγάλο βαθμό. Χαρακτηριστική περίπτωση όταν τουρκικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν το χωριό μου. Βομβάρδιζαν αλύπητα κατοικημένες περιοχές, σπίτια, κόσμο, αμάχους ... 

• Αλκμήνη Αλβανού: Πιστεύετε ότι θα μας επιστρέψουν τα κατεχόμενα εδάφη; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω. Αλλά ευχή όλων σίγουρα είναι να αγωνιστούμε για να μας τα επιστρέψουν, να αγωνιστούμε για να αποδοθεί δικαιοσύνη.

• Θεανώ Λαμπούδη: Πώς κρίνετε τη στάση του Ο.Η.Ε; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Θα πω την προσωπική μου άποψη. Δεν είμαι ευχαριστημένος από την στάση του Ο.Η.Ε. Διότι ο Ο.Η.Ε ακολουθεί την στάση των Μεγάλων Δυνάμεων. Εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα. Δεν έδειξε τη στάση που έπρεπε στην Κύπρο. Γι' αυτό δεν είμαι ευχαριστημένος.

• Δημήτρης Ματζινός: Ο στρατός της Κύπρου ήταν δυνατός;

• Κος Χατζημιχαήλ: Δυστυχώς η Κύπρος δεν είχε δικό της  στρατό. Υπήρχε η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) και η Τουρκική Δύναμη Κύπρου (ΤΟΥΡΔΥΚ). Ήταν αποτέλεσμα των συμφωνιών με τις οποίες ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία. Η ΕΛΔΥΚ αγωνίστηκε βέβαια γενναία, αλλά δεν υπήρχε αεροπορία. Η τουρκική αεροπορία πολεμούσε μόνη της. Κάποια στιγμή η Ελληνική αεροπορία θα πήγαινε, αλλά σταμάτησε με επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

• Γιάννης Δροσσάς: Ο Κυπριακός στρατός πολέμησε αρκετό καιρό με τους Τούρκους; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Η κατάκτηση έγινε σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση ηταν στις 20 Ιουλίου. Η δεύτερη ξεκίνησε στις 14 Αυγούστου. Δηλαδή, σε διάστημα δύο περίπου μηνών είχε ολοκληρωθεί η κατάκτηση του 40 τοις εκατό του Κυπριακού εδάφους.

• Δημήτρης Κουτσικάκης: Οι μεγαλύτεροι συγγενείς σας; έχετε αγνοουμένους; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Για όλους ήταν πρωτόγνωρα αυτά τα γεγονότα και κάθε οικογένεια είχε και κάποιο νεκρό. Είχα έναν θείο, που σκοτώθηκε τη δεύτερη μέρα της εισβολής και συγγενείς αγνοουμένους. Ήταν δύσκολες καταστάσεις.  Φύγαμε από το σπίτι ξυπόλητοι στην κυριολεξία. 

•  Άννη Αντωνιάδου: Πώς αισθάνεστε 40 χρόνια μετά την εισβολή;

• Κος Χατζημιχαήλ: Καλή ερώτηση! Βλέποντας τις τελευταίες εξελίξεις είμαι πολύ στενοχωρημένος , διότι δεν δημιουργούνται συνθήκες για να απελευθερώσουμε τα εδάφη μας. Βλέποντας όμως την προθυμία και την ευαισθητοποίηση τη δική σας νοιώθω ικανοποίηση, διότι ο καθένας μας έχει στο νου του να απελευθερωθούν τα κατεχόμενα.

• Δημήτριος Θεοδωράκης: Οι γονείς σας πήραν αμέσως την απόφαση να έρθετε στην Ελλάδα; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Περίπου έναν με δύο μήνες μετά που φύγαμε από το σπίτι μας. Η οικογένειά μου ήταν πολυμελής. Είχαμε πολλά θέματα να λύσουμε. Θέμα εγκατάστασης, θέμα εργασίας ... Πώς θα λυθούν αυτά τα θέματα; Ο πατέρας μου θεώρησε καλύτερο να έρθουμε στην Ελλάδα για δουλειά, αλλά και για σπουδές.

• Δανάη Κολύμπαλη: Πώς αισθανόσασταν τότε; Οι μεγάλοι και οι μικροί;  

• Κος Χατζημιχαήλ: Όλοι παρακολουθούσαμε τις εξελιξεις με αγωνία. Την πρώτη νύκτα μετά που φύγαμε από το χωριό μας πήγαμε στην Άχνα, ένα από τα χωριά των Κοκκινοχωριών της επαρχίας Αμμοχώστου. Μας φιλοξένησαν εντελώς άγνωστοι άνθρωποι, που φοβόντουσαν κι εκείνοι, μήπως θα έπρεπε να φύγουν. Υπήρχε αμηχανία σε όλους.

• Ηλίας Γουγούσης: Έπειτα από αυτά τα γεγονότα, τώρα που ηρέμησαν οι ψυχές, θα θέλατε να ξαναπάτε στην Κύπρο; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Στην Κύπρο πάω τακτικά και ευχαριστώ για την ερώτηση, γιατί θέλω να πω πως, ενώ υπάρχει δυνατότητα να πάει κανείς στα κατεχόμενα, δεν πάω συνειδητά, διότι δεν θέλω να πάω να δω το σπίτι μου σαν επισκέπτης ...

• Δανάη Κολύμπαλη: Αν επέστρεφαν τα μέρη στους Έλληνες, θα θέλατε να επιστρέφατε  και να μείνετε  στην Κύπρο; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Θα ήταν επιβεβλημένο τότε όλοι να επιστρέψουμε πίσω, για να ξαναζωντανέψουν τα μέρη μας.

• Βασιλική Γκατζά:  Έχετε φίλους ή συγγενείς που έμειναν στα κατεχόμενα; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Πολύ καλή ερώτηση. Υπάρχουν κάποιοι που έμειναν στα κατεχόμενα συνειδητά. Οι εγκλωβισμένοι της Καρπασίας. Αλλά και σε άλλα χωριά έμειναν και ελευθερώθηκαν με τη συνδρομή του ΟΗΕ. Και οι δύο παππούδες μου είχαν μείνει αιχμάλωτοι και ελευθερώθηκαν με την ανταλλαγή αιχμαλώτων.

• Δημήτριος Θεοδωράκης: Όταν ήρθατε στην Ελλάδα ως πρόσφυγες, που πήγατε και γιατί; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Αρχικά πήγαμε στο Νομό Πέλλης. Στην περιοχή των Γιαννιτσών, διότι ο πατέρας μου ήταν ιερέας και εκεί βρήκε ενορία.

• Λευτέρης Ξενοκράτης: Προσαρμοστήκατε στην Ελλάδα; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Επειδή ήμουν μικρός, προσαρμόστηκα γρήγορα. Υπάρχουν όμως άλλοι, μεγάλης ηλικίας, που δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν. Εδώ πρέπει να πω πως η βοήθεια και υποστήριξη από τους Ελλαδίτες, φορείς και λαό, ήταν μεγάλη.

• Βασιλική Καραγκούνη: Πώς αισθάνεστε για όσα ζήσατε; 

• Κος Χατζημιχαήλ:Όπως είπα και πριν, θλίψη, διότι δεν φαίνονται προοπτικές για απελευθέρωση εδαφών. Από την άλλη όμως και ικανοποίηση, διότι έχουμε την ευκαιρία να μελετήσουμε τα γεγονότα και να τα θυμόμαστε. Είναι πολύ σημαντικό το δικαίωμα της μνήμης. Γι' αυτό και η εκτέλεση αυτού του προγράμματος είναι σημαντική, διότι μέσα από τέτοιες δράσεις μαθαίνουμε καλύτερα ιστορία...

• Γιάννης Δροσσάς: Πήρατε κάτι από το σπίτι σας που να σας το θυμίζει; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Όπως είπα, όταν φύγαμε, φύγαμε στην κυριολεξία ξυπόλητοι. Με τα ρούχα που φορούσαμε. Νομίζαμε εξάλλου ότι θα επιστρέφαμε... Αφήσαμε τα πάντα. Χρήματα, φωτογραφίες, κοσμήματα ...

• Θεανώ Λαμπούδη: Θα αφήνατε σπίτι και καριέρα στην Ελλάδα για να επιστρέψετε στην Κύπρο, αν ελευθερωθεί; 

• Κος Χατζημιχαήλ:  Ναι! Θα τα άφηνα και θα δημιουργούσα μια νέα καριέρα στην Κύπρο.

• Βασιλική Καραγκούνη: Έχω ακούσει ότι οι Τούρκοι έπαιρναν προσωπικά πράγματα και τα πωλούσαν.

• Κος Χατζημιχαήλ:  Ναι, πράγματι, έχω μάλιστα γνώση από τον παππού μου, που είχε μείνει αιχμάλωτος και επειδή ήξερε τουρκικά τον χρησιμοποιούσαν και για διερμηνέα. Ο παππούς μου έλεγε πως τις πρώτες μέρες  οι Τούρκοι γύρισαν με φορτηγά και  μάζευαν  τα πάντα. Ζώα και ηλεκτρικές συσκευές. Τις ηλεκτρικές συσκευές τις πήγαν όλες στην Τουρκία. Τα ζώα τα πούλησαν. Στην ελεύθερη Κύπρο υπήρχαν κάποιοι ασυνείδητοι έμποροι που αγόρασαν τα ζώα και στη συνέχεια τα διέθεσαν στην ελεύθερη Κύπρο ...

• Δημήτρης Κουτσικάκης: Μάθατε κάτι για τους αγνοούμενους συγγενείς σας; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Για ορισμένους γίνονται γνωστές κάποιες πληροφορίες. Ταυτοποιούνται κάποιοι, από αυτούς που είχαν ταφεί. Υπάρχουν επίσης κάποιες αξιόπιστες μαρτυρίες, από Κούρδους φυλακισμένους ότι είχαν γνωρίσει στις τουρκικές φυλακές Κυπρίους που είχαν μεταφερθεί εκεί. Σήμερα οι περισσότεροι θεωρούνται νεκροί, αλλά δεν γνωρίζουμε πού έχουν ταφεί... Αυτό είναι ένα ανθρωπιστικό στοιχείο στο οποίο η Τουρκία δεν βοηθά...

• Αλέξανδρος Νικολάου: Το χωριό σας κατοικείται; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Το χωριό μου, ο Μαραθόβουνος, είναι στρατόπεδο. Το σπίτι μας κατοικείται τώρα από τον Τούρκο αξιωματικό . Επομένως και να ήθελα να πάω στο σπίτι μας, δεν θα μπορούσα. Το μισό χωριό είναι σε αποκλεισμένη περιοχή και το άλλο μισό είναι αραιοκατοικημένο. 

• Θεανώ Λαμπούδη:  Πιστεύετε ότι αυτά τα γεγονότα έχουν επηρεάσει τη ζωή σας και σήμερα; 

• Κος Χατζημιχαήλ: Ασφαλώς και έχουν επηρεάσει τη ζωή μου, όπως και τον τρόπο που σκέπτομαι  και βλέπω τα γεγονότα.Αν δεν γινόταν η εισβολή, θα ήταν διαφορετική η ζωή μου. Καμιά φορά βέβαια και από τραγικά γεγονότα βγαίνει κάτι καλό. Βλέποντας τα πράγματα εκ των υστέρων διαπιστώνω ότι αν ήμουν στην Κύπρο ενδεχομένως και να μη σπούδαζα... Θα ήταν δύσκολο να ερχόμουν στην Ελλάδα, αν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη των πραγμάτων.

 

Έχοντας φτάσει στο τέλος της ώρας, που ομολογουμένως πέρασε πολύ γρήγορα, ο κ. καθηγητής έκλεισε τη συζήτηση με κάποιες τελευταίες σκέψεις: 

 

• Κος Χατζημιχαήλ: Αυτό που θα ήθελα  να πω ειναι ότι σας αξίζουν συγχαρητήρια  γι ' αυτή τη δράση, διότι πρέπει να γνωρίζουμε την ιστορία και η ιστορία γνωρίζεται από τέτοιες δραστηριότητες. Πρέπει να γνωρίζουμε την ιστορία γιατί έτσι γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τις ρίζες μας, τις αξίες και τα ιδανικά που υπηρετούμε ως Έθνος, ως κράτος.

 

ΧΩΡΙΣ ΜΙΣΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.

ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ,

ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΘΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

​