top of page

ΚΥΠΡΟΣ-  ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

 

 

 

 

ΚΥΠΡΟΣ ΕΛΛΑΣ ΕΝΩΣΗ.jpg

ΚΥΠΡΟΣ ΕΛΛΑΣ ΕΝΩΣΗ.jpg

κρησφυγετο Αυξεντιου

κρησφυγετο Αυξεντιου

ΚΥΠΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ.jpg

ΚΥΠΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ.jpg

κρησφυγετο Μαχαιρά

κρησφυγετο Μαχαιρά

Εφ�ημεριδα εποχής

Εφημεριδα εποχής

Ημερολόγιο ήρωα Γεωργάλλα

Ημερολόγιο ήρωα Γεωργάλλα

"Ήταν 1η Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή που ακούστηκε στην Κύπρο η φωνή του Διγενή".

 

Ένας στίχος γνωστός σε όλους μας αλλά και πολύ καθοριστικός για την Κύπρο μας, αφού την 1η Απριλίου το 1955 ξεκίνησε στην Κύπρο ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων κατακτητών. Αρχηγός του αγώνα ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής.

Μαχητές, όλος ο Κυπριακός λαός. Με πολλή πίστη και αγάπη για την πατρίδα, μα πάνω απ' όλα ζήλο για την ελευθερία, ξεκίνησε ένας τετραετής αγώνας (1955-1959), ο οποίος χαρακτηρίστηκε από απαράμιλλες πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας.

Αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ο εξαναγκασμός των Άγγλων να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στην Κύπρο.

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, ο Μάκης Γεωργάλλας, ο Μάρκος Δράκος, ο Μιχαλάκης Καραολής, ο Ιάκωβος Πατάτσος, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης και άλλα ηρωικά παλικάρια της Κύπρου έγιναν πρότυπα αυτοθυσίας και ηρωισμού και γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στο πάνθεο της κυπριακής ελευθερίας.

Μνημεία της βαρβαρότητας και της θηριωδίας των Άγγλων αποικιοκρατών αλλά και του ανυπέρβλητου ηρωισμού των αγωνιστών της ΕΟΚΑ μένουν στους αιώνες οι Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας με τα φυλακισμένα μνήματα στο προαύλιό τους, ο αχυρώνας του Λιοπετριού που έγινε τόπος του ολοκαυτώματος των ηρώων της ΕΟΚΑ, η θρασύδειλη πυρπόληση του κρησφύγετου του ιδανικού ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις ανηλίκων ή νεότατων αγωνιστών και τόσα ακόμη που γέμισαν με καταιγιστικούς ρυθμούς την τετράχρονη περίοδο του αγώνα.

Παλιοί συμμαθηταί,

Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.


Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.

 

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

bottom of page