top of page

Τζιαι ‘που τον νουν μου... εν σε βκάλλω

 

«ΚΑΜΕ ΘΕΕ ΤΟ ΘΑΜΜΑΝ ΣΟΥ»

(λίγοι στίχοι:)

«Λύση, χωρκόν μου όμορφον που ‘δα το φως του νήλιου

έτσι ‘ εν να μείνω πάντα μου σκλάβος λαλείς τ’ αντήλιου;

Να μεν δω πιον τα κάλλη σου; Σιήλιες ιδέες βάλλω

τζιαι ‘που τον νουν μου τίποτες, ούτ’ ώραν εν σε βκάλλω».

 

Από το ποίημα «ΟΡΠΙΖΩ»

(Ο  ομηρικός «νόστος», ξανάρχεται...)

 

«Τούντα κόκκαλα μου μετά σιήλια γρόνια,

Τούρτζιε, πιον σαν φύεις, έννα συναχτούσιν,

πάλε να πετήσουν γιόν τα σιηλιόνια

στο νεκροταφείον «Λύση’ να θαφτούσιν»!

 

Ο Παύλος Λιασίδης ήταν λαϊκός ποιητής.  Γεννήθηκε στο χωριό Λύση στις 23 Μαρτίου 1901 και πέθανε το 1985 στον συνοικισμό Τσιακκιλερό στην Λάρνακα.

Μετά την εισβολή, ο ποιητής Παύλος Λιασίδης γράφει για την προδοσία, την τύχη της Κύπρου μας, τον ξεριζωμό από το πολυαγαπημένο του χωριό Λύση, που στερήθηκε τις ομορφιές της τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

bottom of page