ΤΖΙΥΠΡΟΣ ΜΟΥ ΑΝΕΡΑΔΑ ΜΟΥ
Αλυσοδέσανε βαριά τον Πενταδάκτυλο
Άνθος Λυκαύγης, “Ερπύστριες”
Και ξαφνικά η καλημέρα κρεμάστηκε
στα χείλη μας σαν πέτρα.
Και ξαφνικά η καλημέρα σφηνώθηκε
στα δόντια του πρωινού.
Ένα αχ σα στεναγμός
ένα αχ οργή και σίδερο
στα φυλλοκάρδια του καλοκαιριού
Τι να σου πρωτοπώ καλή μου!
Με τόσες μνήμες άδικες
στα δάχτυλα μιας μέρας
που τη φοβόμασταν πριν έλθει
με τόσες μνήμες άδικες
που τις προσμέναμε να ’ρθουν.
Τι να σου πρωτογράψω!
Σήμερα 15 Ιουλίου 1974.
Καταγράφω απλώς τις στιγμές.
Αντιπαρατάσσομαι με τις στιγμές.
Οι στιγμές που δεν φεύγουν
που δεν λένε να φύγουν
που δεν θα φύγουν ποτέ.
Σήμερα 15 Ιουλίου 1974.
Βράδυ
και δεν καταμετρήθηκαν ακόμη οι νεκροί
και δεν καταμετρήθηκε ακόμη το μίσος
και δεν καταμετρήθηκε ακόμη ο παραλογισμός
Βράδυ
και βρέχει δάκρυα στις γειτονιές
της Λευκωσίας
και απλώνεται ένας εφιάλτης στο ξαγρυπνισμένο
πρόσωπο της Λευκωσίας.
Τι να σου πρωτοπώ καλή μου;
(Ερπύστριες, 1974) (Περισσότερα εδώ!)
Άνθος Λυκαύγης (βιογραφικά στοιχεία)
Ο Άνθος Λυκαύγης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ανδρέα Χαραλαμπίδη, Τριμίκλινη, 1942) σπούδασε δημοσιογραφία και, για ένα διάστημα, φιλολογία στην Αθήνα. Άρχισε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία το 1962 σε κυπριακές εφημερίδες, ενώ συνεργάστηκε και με αθηναϊκά φύλλα, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του Ρ.Ι.Κ. Στο ποιητικό του έργο ( Κραυγές, 1961 Σχεδίασμα για άνθρωπο 1962 Μετά τα φυσικά , 1966 Ουαί , 1971 κ.ά.), η οδύνη από τις πικρές συλλογικές μνήμες και εμπειρίες της γενέθλιας γης μετατρέπεται σε δι αμαρτυρία και οργή. Εκτός από την ποίηση, ασχολήθηκε ακόμη με το χρονο γράφημα και το διήγημα. (Πηγή εδώ!)
ΘΕΟΔΟΣΗ ΠΙΕΡΙΔΗ:
Ο Θεοδόσης Πιερίδης, γεννήθηκε στο Τσέρι της Κύπρου. Έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στο Κάιρο της Αιγύπτου όπου ήταν εγκατεστημένη η οικογένειά του. Αποφοίτησε από το εμπορικό τμήμα της Αμπέτειου Σχολής του Καΐρου και από το Γαλλικό Λύκειο της ίδιας πόλης. Σπούδασε γαλλική φιλολογία και ιστορία πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στη Γαλλία (1949-1952). Εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος και ως δημοσιογράφος.
Στην «Ονειροπόληση πάνω στα τείχη της Αμμοχώστου», συλλογή τυπωμένη το 1965, υπάρχουν στίχοι του ποιητή για το κακό που θα γινόταν μετά από εννιά χρόνια (1974), με τους βάρβαρους Αττίλες στην Κύπρο.Ο ποιητής, παρ΄όλο που είναι ανθρώπινος, μπορεί να έχει και προφητικές:
Ήρθανε κάτι σπαθιά λυγισμένα σα μισοφέγγερα,ήρθανε κάτι μισοφέγγαρα ακονισμένα σα σπαθιά,ήρθανε τρόμοι, ήρθαν θυμοί, ήρθαν παλέματα, αίματα,ήρθανε τρόμοι, ήρθαν θυμοί μα πάλι αστράψανετα πανανθρώπινα και τα παντοτινά.
ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ:
Στίχοι: Άνθος Λυκαύγης
Διπλώνουν τ’ όνειρο πικρό στην πέτρα το σκεπάζουν
σηκώνουν και στενάζουν στα μπράτσα τον καιρό
στεγνά τα μάτια κι ο λυγμός ζωγραφιστό στο στόμα
στο σκλαβωμένο χώμα φωτιά και χαλασμός
Σταυρώνουν του ξεριζωμού τα πληγωμένα χέρια
στο στήθος τους μαχαίρια κι η μοίρα του χαμού
Σκυφτή κι η ανάσα μια κραυγή τα φυλλοκάρδια σπάζει
η νύχτα τους μαράζι τα φυλλοκάρδια σπάζει
κι η μέρα τους πληγή
