Tζιύπρος μου, ανεράδα μου!

Tζιύπρος μου, ανεράδα μου!

Τζιύπρος μου, ανεράδα μου,
Τζιύπρος μου, ροδαφνού μου,
έρωτα της καρτούλλας μου,
βασίλισσα του νου μου.

Μούσα μου είσαι ατέλειωτη,
που τον τζιαιρόν της νιότης,
το πρώτον μου φτεράτζισμαν,
ρίμες αγάπης πρώτης.

Μαέψαν με απού μιτσήν
ο ουρανός, η γη σου,
τα κάλλη, η ιστορία σου,
η γλώσσα σου, το δεί σου,

Αξίζεις, Τζιύπρος μου, για μεν,
πόρταν του Παραδείσου,
πας στο θρανίον έγραφα
για πάντα εραστής σου.

Τζιύπρος μου, είσ' αγάπη μου,
λατρεία μου διότις
είσαι η μάνα μου εσού
ούλλη η αθρωπότης.

Πού θέλεις να σου ορκιστώ
ποττέ μου έθθα σ' αρνηστώ,
ποττέ μου έθθα σ' αρνηστώ,
δεύτερη μου θεότης.

Όπως τον στρούφον έμεινα
ατόφκιος τζιυπριώτης,
να ζήσω μες στα αγκάλια σου
παντοτεινός δεσμώτης.

Ερμηνεία: Πανίκος Χαραλάμπους
Σύνθεση: Δημήτρης Κωνσταντίνου
Στίχοι: Ανδρέας Γερολέμου (Αψερός)